Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Η Μεγάλη Σαρακοστή: «Ένας τρόπος ζωής»

Με την παρακολούθηση των Ακολουθιών, με τη νηστεία, ακόμα και με την προσευχή σε τακτά διαστήματα, δεν εξαντλείται η όλη προσπάθεια στη διάρκεια της Μεγάλης Σαρακοστής. Ή μάλλον για να είναι όλα αυτά αποτελεσματικά και να έχουν νόημα, πρέπει να υποστηρίζονται και από αυτή την ίδια τη ζωή. Χρειάζεται δηλαδή ένας «τρόπος ζωής» που να μην έρχεται σε αντίθεση με όλα αυτά και να μην οδηγεί σε μια «διασπασμένη» ύπαρξη. Στο παρελθόν, στις ορθόδοξες χώρες η ίδια η κοινωνία πρόσφερε μια τέτοια υποστήριξη με τον συνδυασμό που είχε στα έθιμα, στις εξωτερικές αλλαγές, με τη νομοθεσία, με τους δημόσιους και ιδιωτικούς κανονισμούς, με όλα δηλαδή όσα περιλαμβάνονται στη λέξη πολιτισμός. Κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή ολόκληρη η κοινωνία υποδεχόταν ένα συγκεκριμένο ρυθμό ζωής, ορισμένους κανόνες που υπενθύμιζαν στα άτομα-μέλη της κοινωνίας την περίοδο της Σαρακοστής. Στη Ρωσία, λόγου χάρη, δεν μπορούσε κανείς εύκολα να ξεχάσει τη Σαρακοστή γιατί οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν διαφορετικά αυτή την περίοδο• τα θέατρα έκλειναν και, σε παλιότερους καιρούς, τα δικαστήρια ανέβαλλαν τη λειτουργία τους. Φυσικά όλα αυτά τα ερεθίσματα από μόνα τους, είναι φανερό, ότι δεν ήταν δυνατό να αναγκάσουν τον άνθρωπο να οδηγηθεί στη μετάνοια ή σε μια πιο ζωντανή θρησκευτική ζωή. Αλλά όμως δημιουργούσαν μια ορισμένη ατμόσφαιρα - ένα είδος σαρακοστιανού κλίματος - όπου η ατομική προσπάθεια γινόταν ευκολότερη. Ακριβώς επειδή είμαστε αδύναμοι χρειαζόμαστε τις εξωτερικές υπενθυμίσεις, τα σύμβολα, τα σημάδια. Φυσικά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος αυτά τα εξωτερικά σύμβολα ν' αποκτήσουν αυτοτέλεια, να γίνουν αυτοσκοπός, και έτσι αντί να είναι απλά μια υπενθύμιση, να γίνουν για την κοινή αντίληψη το μόνο περιεχόμενο της Μεγάλης Σαρακοστής. Αυτόν τον κίνδυνο τον έχουμε επισημάνει παραπάνω όταν μιλήσαμε για τις εξωτερικές συνήθειες και τα πανηγύρια που αντικαθιστούν τη γνήσια προσωπική προσπάθεια. Αν όμως καταλάβουμε σωστά αυτές τις συνήθειες τότε θα γίνουν ο «κρίκος» που συνδέει την πνευματική προσπάθεια με τη ζωή.

Το νόημα της Μεγάλης Σαρακοστής

Πώς θα μπορούσε η Μεγάλη Σαρακοστή να έχει όχι μια απλή επιφανειακή, αλλά μια αληθινή επίδραση στην ύπαρξή μας; Πώς είναι δυνατόν να εφαρμόσουμε στη ζωή μας τη διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με τη Μεγάλη Σαρακοστή όπως μας μεταδίδεται κυρίως μέσα από τη λατρεία αυτής της περιόδου;
Τούτη η ζωή είναι πολύ διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων εκείνων που ζούσαν τον καιρό που γράφονταν αυτοί οι ύμνοι και οι Ακολουθίες και συντάσσονταν οι κανόνες και τα τυπικά. Ζούσε τότε κανείς σε μια σχετικά μικρή και βασικά αγροτική κοινωνία, μέσα σ' ένα οργανωμένο ορθόδοξο κόσμο και η Εκκλησία διαμόρφωνε το γενικό ρυθμό της ζωής του. Τώρα όμως ζούμε σε τεράστια αστικά κέντρα, σε τεχνοκρατούμενες κοινωνίες, πληθωρικές στα θρησκευτικά «πιστεύω» τους με εκκοσμικευμένες απόψεις για τον κόσμο, και μέσα σ' αυτές εμείς οι ορθόδοξοι αποτελούμε μια ασήμαντη μειονότητα. Η Μεγάλη Σαρακοστή δεν είναι πια «αισθητή», όπως ήταν παλιά στην Ελλάδα ή στην Ρωσία, ας πούμε. Η ερώτησή μας λοιπόν είναι πολύ ουσιαστική: πώς μπορούμε εμείς -πέρα από το να κάνουμε μια ή δυο «συμβατικές» αλλαγές στην καθημερινή ζωή μας - να τηρήσουμε τή Σαρακοστή;

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΕΓ. ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ΠΡΟ­ΓΡΑΜ­ΜΑ  Α­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΙ­ΩΝ  ΜΕΓ.  ΣΑ­ΡΑ­ΚΟ­ΣΤΗΣ
v    ΟΡ­ΘΡΟΣ :  Κά­θε πρω­ί στις π.μ.
v    ΜΕ­ΓΑ­ΛΟ Α­ΠΟ­ΔΕΙ­ΠΝΟ :  Κά­θε Δευ­τέ­ρα, Τρί­τη καί Πέ­μπτη ἀ­πό­γευ­μα ὥρα 6.
v    Ε­ΣΠΕ­ΡΙ­ΝΗ Θ. ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΙ­Α ΠΡΟ­Η­ΓΙ­Α­ΣΜΕ­ΝΩΝ ΔΩ­ΡΩΝ : 
        Κά­θε Τε­τάρ­τη ἀ­πό­γευ­μα ὥ­ρα μ.μ.
v    ΠΡΩ­Ϊ­ΝΗ Θ. ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΙ­Α ΠΡΟ­Η­ΓΙ­Α­ΣΜΕ­ΝΩΝ ΔΩ­ΡΩΝ :
        Κά­θε Πα­ρα­σκευ­ή πρωί ὥ­ρα π.μ.

v   ΔΥΟ Α­ΚΟ­ΛΟΥ­ΘΙ­ΕΣ ΧΑΙ­ΡΕ­ΤΙ­ΣΜΩΝ :
Α’ κά­θε Πα­ρα­σκευ­ή ἀ­πό­γευ­μα ὥ­ρα μ.μ.
             (Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος τῆς 30/3 στίς 6.30 μ.μ.)
Β’  κάθε Παρασκευή βράδυ στίς 20.45’ - 22.00’.


v    Θ. ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΙ­Α ΙΕΡΟΥ ΧΡΥ­ΣΟ­ΣΤΟ­ΜΟΥ : Σάβ­βα­το πρω­ί

v    Θ. ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΙ­Α ΜΕ­Γ. ΒΑ­ΣΙ­ΛΕΙ­ΟΥ : Κά­θε Κυ­ρι­α­κή πρω­ί

v    ΚΑ­ΤΑ­ΝΥ­ΚΤΙ­ΚΟΣ Ε­ΣΠΕ­ΡΙ­ΝΟΣ μέ Ο­ΜΙ­ΛΙ­Α ἤ ΠΡΟΒΟΛΗ :
Κά­θε Κυ­ρι­α­κή ἀ­πό­γευ­μα ὥ­ρα μ.μ., μέ ὁ­μι­λη­τές καί                     
θέ­μα­τα
σύμ­φω­να μέ τό πα­ρα­κά­τω πρό­γραμ­μα:

4/03/2012
Α’ Νηστειῶν
Πρωτ.
Μιχαήλ Χαλᾶς
«Ἡ Ἐκκλησία ὡς
φορέας τῆς ἐλπίδας»
11/03/2012
Β’ Νηστειῶν
Ἐρμηνεία Θείας Λειτουργίας :
«Ἐν εἰρήνη τοῦ κυρίου δεηθῶμεν»
18/03/2012
Γ’ Νηστειῶν
Χαιρετισμοί Τιμίου Σταυροῦ
25/03/2012
Δ’ Νηστειῶν
Προβολή ψυχοφελῶν ταινιῶν
1/04/2012
Ε’ Νηστειῶν
Ἀρχιμ.
π. Γεώργιος
Ρουσάκης
«Καύση νεκρῶν»

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...